ლევოფლოქსაცინი მოქმედების ფართო სპექტრის ბაქტერიციდული ანტიბაქტერიული საშუალებაა ქინოლონების ჯგუფიდან (ფთორქინოლონი). ლევოფლოქსაცინი არის ოფლოქსაცინის L-იზომერი. ლევოფლოქსაცინი ბლოკავს ტოპოიზომერაზა IV-ს და დნმ-ჰირაზას (II ტიპის ტოპოიზომერაზას), აფერხებს დნმ-ის სუპერსპირალიზაციას და გახლეჩილი დნმ-ის ნაწილების გაერთიანებას, აინჰიბირებს დნმ-ის სინთეზს, მიკროორგანიზმების ციტოპლაზმაში, უჯრედის კედელსა და მემბრანაში იწვევს ღრმა მორფოლოგიურ ცვლილებებს.

ლევოფლოქსაცინი აქტიურია, როგორც in vitro, ისე in vivo, მიკროორგანიზმების მრავალი შტამის მიმართ.

აერობული გრამდადებითი მიკროორგანიზმები: Corynebacterium diphtheriae; Enterococcus faecalis; Listeria monocytogenes; Staphylococcus spp.

(კოაგულაზანეგატიური, მითიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / ზომიერად მგრძნობიარე შტამები), მათ შორის Staphylococcus aureus, epidermidis (მეთიცილინის მიმართ მგრძნობიარე შტამები); Streptococcus pyogenes, agalactiae, pneumoniae (პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / ზომიერად მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები), Streptococcus (C, G ჯგუფები), Viridans-ის ჯგუფის სტრეპტოკოკები (პენიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები);
აერობული გრამუარყოფითი მიკროორგანიზმები: Acinetobacter spp., მათ შორის Acinetobacter anitratus, baumannii, calcoaceticus; Actinobacillus actinomycetemcomitans; Bordetella pertussis; Citrobacter freundii, diversus; Eikenella corrodens; Enterobacter spp., მათ შორის Enterobacter aerogenes, agglomerans, cloacae, sakazakii; Escherichia coli; Gardnerella vaginalis; Haemophilus ducreyi, influenzae (ამპიცილინის მიმართ მგრძნობიარე / რეზისტენტული შტამები), Haemophilus parainfluenzae; Helicobacter pylori; Klebsiella spp., მათ შორის Klebsiella oxytoca, pneumoniae; Moraxella catarrhalis; Morganella morganii; Neisseria gonorrhoeae (მათ შორის, პენიცილინაზას წარმომქმნელი შტამები), Neisseria meningitidis; Pasteurella spp., მათ შორის Pasteurella canis, dagmatis, multocida; Proteus mirabilis, vulgaris; Providencia spp., მათ შორის Providencia rettgeri, stuartii; Pseudomonas spp, მათ შორის Pseudomonas aeruginosa, fluorescens; Salmonella spp.; Serratia spp., მათ შორის Serratia marcescens;
ანაერობული მიკროორგანიზმები: Bacteroides fragilis; Bifidobacterium spp.; Clostridium perfringens; Fusobacterium spp.; Peptostreptococcus; Propionibacterium spp.; Veillonella spp.;
სხვა მიკროორგანიზმები: Bartonella spp.; Chlamydia pneumoniae, psittaci, trachomatis; Legionella spp., მათ შორის Legionella pneumophila; Mycobacterium spp., მათ შორის Mycobacterium leprae, tuberculosis; Mycoplasma pneumoniae; Rickettsia spp.; Ureaplasma urealyticum.

ლევო-S 500 ტბ. N5 - ერთი შემოგარსული ტაბლეტი შეიცავს:

ლევოფლოქსაცინის ჰემიჰიდრატს, რომელიც 500 მგ ლევოფლოქსაცინის ეკვივალენტურია.

ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები ნაჩვენებია მოზრდილებში შემდეგი ინფექციების სამკურნალოდ: 

• მწვავე პიელონეფრიტი და საშარდე გზების გართულებული ინფექციები
• ქრონიკული ბაქტერიული პროსტატიტი. 
• ციმბირის წყლულის ფილტვის (ინჰალაციური) ფორმა:  ექსპოზიციის შემდგომი პროფილაქტიკა და მკურნალობა. 

ქვემოთ აღნიშნული ინფექციებისათვის ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები უნდა იქნას გამოყენებული მხოლოდ მაშინ, როდესაც შუსაბამოდ მიიჩნევა იმ ანტიბაქტერიული საშუალებების გამოყენება, რომლებიც ჩვეულებრივ რეკომენდირებულია ამ ინფექციების საწყისი მკურნალობისთვის: 

• მწვავე ბაქტერიული სინუსიტი 
• ფილტვების ქრონიკული ობსტრუქციული დაავადების გამწვავება ბრონქიტის ჩათვლით 
• გაურთულებელი ცისტიტი
• არა-ჰოსპიტალური პნევმონია 
• კანისა და რბილი ქსოვილების გართულებული ინფექციები 

ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები ასევე შეიძლება გამოყენებული იქნას თერაპიის კურსის დასასრულებლად პაციენტებში, რომლებმაც გამოავლინეს გაუმჯობესება ინტრავენური ლევოფლოქსაცინით საწყისი მკურნალობის დროს.

ყურადღება უნდა მიექცეს ოფიციალურ მითითებებს ანტიბაქტერიული საშუალებების სათანადო გამოყენების შესახებ. 

დოზირება და გამოყენები მეთოდი 

ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები გამოიყენება დღეში ერთჯერ ან ორჯერ. დოზირება დამოკიდებულია ინფექციის ტიპზე და სიმძიმეზე და სავარაუდო გამომწვევი პათოგენის მგრძნობელობაზე. 

მკურნალობის დრო 

თერაპიის ხანგრძლივობა განსხვავებულია დაავადების მიმდინარეობის შესაბამისად.  (იხ.ქვემოთ ცხრილი). როგორც ზოგადად ანტიბიოტიკოთერაპიის შემთხვევაში, ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტების გამოყენება უნდა გაგრძელდეს მინიმუმ 48-72 საათის განმავლობაში მას შემდეგ, რაც პაციენტს აღარ ექნება ცხელება, ან ბაქტერიების ერადიკაციის მტკიცებულების მიღების შემდეგ. 

ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტებისთვის შესაძლებელია შემდეგი დოზირების რეკომენდაციების მიცემა: 

დოზირება თირკმლის ნორმალური ფუნქციის მქონე პაციენტებში

 (კრეატინინის კლირენსი> 50 მლ/წთ) 

სპეციალური პოპულაციები

თირკმლის ფუნქციის დარღვევა (კრეატინინის კლირენსი ≤ 50 მლ/წთ) 

1 დამატებითი დოზები საჭირო არ არის ჰემოდიალიზის ან უწყვეტი ამბულატორიული პერიტონეალური დიალიზის (CAPD) შემდეგ. 

ღვიძლის ფუნქციის დარღვევა 

დოზის კორექცია არ არის საჭირო, რადგანაც ლევოფლოქსაცინი არ მეტაბოლიზდება ღვიძლში რაიმე მნიშვნელოვანი ხარისხით და გამოიყოფა ძირითადად თირკმელებით.

ხანდაზმული პოპულაცია

 ხანდაზმულებში დოზის კორექცია საჭირო არ არის, იმის გარდა, რასაც ითვალისწინებს თირკმლის ფუნქცია. 

პედიატრიული პოპულაცია

ლევოფლოქსაცინი უკუნაჩვენებია ბავშვებსა და მოზარდებში. 

გამოყენების მეთოდ:ი ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები უნდა გადაიყლაპოს დაფშნის გარეშე და საკმარისი რაოდენობით სითხის დაყოლებით. ისინი შეიძლება დაიყოს გასატეხ ხაზზე დოზის დასარეგულირებლად. ტაბლეტების მიღება შესაძლებელია კვლების დროს ან კვებებსს შორის. ლევოფლოქსაცინის ტაბლეტები უნდა იქნას მიღებული რკინის მარილების, თუთიის მარილების, მაგნიუმის ან ალუმინის შემცველი ანტაციდების ან დიდანოზინის (მხოლოდ დიდანოზინის ფორმულაციები ალუმინის ან მაგნიუმის შემცველი ბუფერული საშუალებებით) და სუკრალფატის გამოყენებამდე  მინიმუმ ორი საათით ადრე ან შემდეგ, რადგანაც შეიძლება ადგილი ჰქონდეს აბსორბციის შემცირებას. 

უკუჩვენებები:

ლევოფლოქსაცინის ან სხვა ქინოლონების ინდივიდუალური აუტანლობა (მათ შორის, ჰიპერმგრძნობელობა ანამნეზში);
ეპილეფსია;
მყესების დაზიანება ქინოლონების გამოყენებით ადრე ჩატარებული მკურნალობის დროს;
ბავშვები ან მოზარდები ზრდის სტადიაში (18 წლამდე), სასახსრე ხრტილების შესაძლო დაზიანების გამო;
ორსულობა;
ძუძუთი კვების პერიოდი.
 ორსულობა:

ლევოფლოქსაცინი არ ინიშნება ორსულობის დროს და ძუძუთი კვების პერიოდში.

გვერდითი მოვლენები:

კანის რეაქციები და ჰიპერმგრძნობელობის ზოგადი რეაქციები. ზოგჯერ: ქავილი და  კანის ჰიპერემია. იშვიათად: ჰიპერმგრძნობელობის ზოგადი რეაქციები (ანაფილაქსიური და ანაფილაქტოიდური რეაქციები), მათ შორის, ჭინჭრის ციება, ბრონქოსპაზმი და სუნთქვის გაძნელება, ასევე - იშვიათ შემთხვევებში - კანისა და ლორწოვანი გარსების შეშუპება (მაგ., სახის და ყელის არეში). ძალიან იშვიათად:​ არტერიული წნევის უეცარი დაქვეითება და შოკი; მომატებული მგრძნობელობა მზის სხივებისა და ულტრაიისფერი გამოსხივების მიმართ. ზოგიერთ შემთხვევაში: მძიმე გამონაყარი კანზე ბუშტუკების წარმოქმნით, მაგ., სტივენს-ჯონსონის სინდრომი, ტოქსიკური ეპიდერმული ნეკროლიზი (ლაიელის სინდრომი) და ექსუდაციური ერითემა. ჰიპერმგრძნობელობის ზოგად რეაქციებს ზოგჯერ წინ უძღვის კანის მსუბუქი რეაქციები. ზემოთ ჩამოთვლილი რეაქციები შეიძლება განვითარდეს ლევოფლოქსაცინის პირველივე დოზის გამოყენებისას, რამდენიმე წუთში ან საათში.

მოქმედება კუჭ-ნაწლავის ტრაქტსა და ნივთიერებათა ცვლაზე. ხშირად: გულისრევა, დიარეა. ზოგჯერ: მადის დაკარგვა, ღებინება, მუცლის ტკივილი, საჭმლის მონელების დარღვევები. იშვიათად: სისხლიანი დიარეა, რომელიც ძალიან იშვიათ შემთხვევებში, შეიძლება იყოს ნაწლავების ანთების ან/და ფსევდომემბრანული კოლიტის სიმპტომი. ძალიან იშვიათად: ​​სისხლში გლუკოზის დონის შემცირება (ჰიპოგლიკემია), რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია დიაბეტის მქონე პაციენტებისთვის; ჰიპოგლიკემიის შესაძლო ნიშნები: „მგლის მადა“, ნერვოზულობა, ოფლიანობა, კანკალი. სხვა ქინოლონების გამოყენების გამოცდილება მიუთითებს, რომ მათ შეიძლება გამოიწვიონ პორფირიის გამწვავება იმ პაციენტებში, რომლებიც უკვე დაავადებული არიან ამ დაავადებით. მსგავსი ეფექტი არ არის გამორიცხული ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას.

მოქმედება ნერვულ სისტემაზე. ზოგჯერ: თავის ტკივილი, თავბრუსხვევა ან/და შებოჭილობა, ძილიანობა, ძილის დარღვევა. იშვიათად: არასასიამოვნო შეგრძნებები (მაგ., პარესთეზიები ხელილ კიდურებში), კანკალი, შფოთვა, შიშის შეგრძნება, კრუნჩხვები და ცნობირებეის დარღვევა. ძალიან იშვიათად: ​​მხედველობის, სმენის, გემოს შეგრძნების და ყნოსვის დარღვევები, ტაქტილური მგრძობელობის დაქვეითება, ფსიქოზური რეაქციები ჰალუცინაციების და დეპრესიის სახით, ასევე მოძრაობის დარღვევები, მათ შორის სიარულისას.

მოქმედება გულ-სისხლძარღვთა სისტემაზე. იშვიათად: გულისცემის გაძლიერება, არტერიული წნევის დაქვეითება. ძალიან იშვიათად: ​​(შოკის მსგავსი) სისხლძარღვთა კოლაფსი.

მოქმედება კუნთებზე, მყესებსა და ძვლებზე. იშვიათად: ​​მყესების დაზიანება (მათ შორის,  ტენდინიტი), სახსრების და კუნთების ტკივილი. ძალიან იშვიათად: ​​მყესების გაგლეჯა (მაგ., აქილევსის მყესის); ეს გვერდითი ეფექტი შეიძლება განვითარდეს მკურნალობის დაწყებიდან 48 საათის განმავლობაში და იყოს ორმხრივი; კუნთების სისუსტე, რაც განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია myasthenia gravis მქონე პაციენტებისთვის. ზოგიერთ შემთხვევაში: კუნთების დაზიანება (რაბდომიოლიზი).

მოქმედება ღვიძლსა და თირკმელებზე. ხშირად: ღვიძლის ფერმენტების (მაგ., ალანინამინოტრანსფერაზა და ასპარტატამიონტრანსფერაზა) აქტივობის გაზრდა. ზოგჯერ: ბილირუბინისა და კრეატინინის დონის გაზრდა შრატში (ღვიძლის ან თირკმლის ფუნქციის დარღვევის ნიშანი). ძალიან იშვიათად: ​​ღვიძლის რეაქციები (მაგ., ღვიძლის ანთება); თირკმლის ფუნქციის დარღვევა მწვავე თირკმლის უკმარისობის განვითარებამდე, მაგ., ალერგიული რეაქციების შედეგად (ინტერსტიციული ნეფრიტი).

სისხლმბადი სისტემის მხრივ. ზოგჯერ: სისხლის გარკვეული უჯრედების რაოდენობის გაზრდა (ეოზინოფილია), სისხლის თეთრი უჯრედების რაოდენობის შემცირება (ლეიკოპენია). იშვიათად: სისხლის გარკვეული სახის თეთრი უჯრედების რაოდენობის შემცირება (ნეიტროპენია); თრომბოციტების რაოდენობის შემცირება (თრომბოციტოპენია), რამაც შეიძლება გაზარდოს სისხლჩაქცევების ან სისხლდენების რისკი. ძალიან იშვიათად: სისხლის გარკვეული სახის თეთრი უჯრედების რაოდენობის მწვავე შემცირება (აგრანულოციტოზი), რაც ხელს უწყობს დაავადების მძიმე სიმპტომების განვითარებას (სხეულის ტემპერატურის მუდმივი ან მორეციდივე მომატება, ყელის ტკივილი და ჯანმრთელობის მდგომარეობის გაუარესება). ზოგიერთ შემთხვევებში: ერითროციტების რაოდენობის შემცირება მათი ჰემოლიზის გამო (ჰემოლიზური ანემია); სისხლის ყველა სახის უჯრედების რაოდენობის შემცირება (პანციტოპენია).

სხვა გვერდითი ეფექტები. ზოგჯერ ზოგადი სისუსტე (ასთენია). ძალიან იშვიათად: ცხელება, ალერგიული რეაქციები ფილტვების მხრივ (ალერგიული პნევმონია) ან მცირე სისხლძარღვების დონეზე (ვასკულიტი).

ნებისმიერმა ანტიბაქტერიულმა თარეპიამ ადამიანის ორგანიზმში შეიძლება გამოიწვიოს ნორმალური მიკროფლორის ცვლილებები (ბაქტერიები და სოკოები). ამის შედეგად გამოყენებული ანტიბიოტიკის მიმართ შეიძლება წარმოიქმნას რეზისტენტული  ბაქტერიები და სოკოები (მეორეული ინფექცია), რომელიც იშვიათ შემთხვევებში, დამატებით მკურნალობას მოითხოვოს.

განსაკუთრებული მითითებები და უსაფრთხოების ზომები:

ლევოფლოქსაცინი არ გამოიყენება ბავშვებსა და მოზარდებში სასახსრე ხრტილის დაზიანების მაღალი რისკის გამო. ხანდაზმულ პაციენტებში გამოყენებისას გასათვალისწინებელია, რომ ამ ჯგუფის პაციენტებში ხშირია თირკმლის ფუნქციის დარღვევები.

Streptococcus pneumoniae-ს მიერ გამოწვეული მძიმე პნევმონიის დროს ლევოფლოქსაცინმა შეიძლება ვერ უზრუნველყოს ოპტიმალური თერაპიული ეფექტი. გარკვეული პათოგენებით (Pseudomonas aeruginosa) გამოწვეულმა ჰოსპიტალურმა ინფექციებმა  შეიძლება მოითხოვოს კომბინირებული მკურნალობა.

ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას შესაძლებელია კრუნჩხვების განვითარება თავის ტვინის დაზიანების ანამნეზის მქონე პაციენტებში,  მაგ., ინსულტის ან მძიმე ტრავმის შემდეგ. კრუნჩხვითი მზაობა შეიძლება გაიზარდოს ფენბუფენის, მისი მსგავსი ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ან თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას.

მიუხედავად იმისა, რომ ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას ძალიან იშვიათია ფოტოსენსიბილიზაციის ეფექტი (მომატებული მგრძნობელობა სინათლის მიმართ დამწვრობის მსგავსი რეაქციებით), რეკომენდებულია თავის არიდება ჭარბი მზის სხივებისაგან ან ხელოვნური ულტრაიისფერი დასხივებისაგან (მაგ., მთაში მზეზე ყოფნა ან სოლარიუმში ვიზიტი).

ფსევდომემბრანულ კოლიტზე ეჭვის არსებობისას საჭიროა ლევოფლოქსაცინის  მოხსნა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება. ასეთ შემთხვევებში დაუშვებელია ნაწლავების მოტორიკის მაინჰიბირებელი საშუალებების გამოყენება. ტენდინიტი, რომელიც იშვიათად ვითარდება ლევოფლოქსაცინის გამოყენებისას, შეიძლება გახდეს მყესების გაგლეჯის მიზეზი. ხანდაზმულებში ტენდინიტის რისკი უფრო  

მაღალია. კორტიკოსტეროიდებით მკურნალობა ზრდის მყესების გაგლეჯის რისკს. ტენდინიტის განვითარების ეჭვის შემთხვევაში საჭიროა ლევოფლოქსაცინის  მოხსნა და შესაბამისი მკურნალობის დაწყება, მაგ., დაზიანებული მყესის მოსვენებითი მდგომარეობის უზრუნველყოფა (იმობილიზაცია).

გლუკოზო-6-ფოსფატდეჰიდროგენაზას დეფიციტის მქონე პაციენტებში ქინოლონების გამოყენებისას შეიძლება განვითარდეს ერითროციტების ლიზისი (ჰემოლიზი).ასეთ პაციენტებში ლევოფლოქსაცინის განსაკუთრებული სიფრთხილით ინიშნება. დიაბეტის მქონე პაციენტებში ლევოფლოქსაცინის დანიშვნისას გასათვალისწინებელია  ჰიპოგლიკემიის განვითარების შესაძლებლობა, რომლის სიმპტომებია „მგლის მადა“, ნერვოზულობა, ოფლიანობა, ტრემორი.

ლევოფლოქსაცინით მკურნალობა უნდა გაგრძელდეს სულ მცირე 48-78 საათის განმავლობაში ტემპერატურის ნორმალიზებისა და გამომწვევის დადასტურებული ერადიკაციის შემდეგ. პრეპარატის დოზის გამოტოვების შემთხვევაში საჭიროა რაც შეიძლება სწრაფად მიიღოთ გამოტოვებული დოზა, ხოლო შემდეგ გააგრძელოთ მკურნალობა დანიშნული სქემით.

პრეპარატის ზემოქმედება ავტოტრანსპორტისა და მექანიზმების მართვის უნარზე:

ლევოფლოქსაცინის გვერდითმა მოვლენებმა, მაგ., თავბრუსხვევა, სტუპორი, ძილიანობა და მხედველობის დარღვევები, შეიძლება გამოიწვიოს ყურადღების კონცენტრაციის დარღვევებიმ რაც განსაკუთრებულ რისკს წარმოადგენს იმ სიტუაციებში, სადაც ეს უნარი განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია (მაგ., ავტომობილის  მანქანების და მექანიზმების მართვა, არასტაბილურ მგომარეობაში სამუშაოების შესრულება). გარკვეულ წილად ეს ეხება ლევოფლოქსაცინისა და ალკოჰოლის ურთიერთქმედებას.

სხვა სამკურნალო საშუალებებთან ურთიერთქმედება:

ალუმინის და მაგნიუმის ანტაციდების, სუკრალფატის და რკინის შემცველი პრეპარატების ერთდროული გამოყენებისას ლევოფლოქსაცინის ეფექტი მნიშვნელოვნად მცირდება. ამიტომ, ამ პრეპარატებს შორის ინტერვალი სულ მცირე 2 საათი უნდა იყოს.

სხვა ქინოლონების მსგავსად, ლევოფლოქსაცინი მნიშვნელოვნად ამცირებს კრუნჩხვის საწინააღმდეგო საშუალებების კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლს. კრუნჩხვითი მზაობის ზღურბლი ასევე შეიძლება შემცირდეს ფენბუფენის, მისი მსგავსი ანთების საწინააღმდეგო არასტეროიდული პრეპარატების ან თეოფილინის ერთდროული გამოყენებისას.

ლევოფლოქსაცინის ერთდროული გამოყენებისას პრობენეციდთან და ციმეტიდინთან მცირდება ლევოფლოქსაცინის თირკმლის კლირენსი. კლინიკურად ეს ვლინდება მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ პაციენტს თირკმლის უკმარისობა აქვს (ინიშნება სიფრთხილით).

მყესების გაგლეჯის რისკი მნიშვნელოვნად იზრდება გლუკოკორტიკოსტეროიდების მიღების ფონზე.

ციკლოსპორინის ნახევარგამოყოფის პერიოდი იზრდება ლევოფლოქსაცინის გამოყენების დროს.

შენახვის პირობები          

ტაბლეტები

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას.

საინფუზიო ხსნარი

ინახება მშრალ, სინათლისაგან დაცულ ადგილას, არა უმეტეს 25°C ტემპერატურაზე. ინახება ბავშვებისათვის მიუწვდომელ ადგილას. არ გამოიყენოთ, თუ კონტეინერი დაზიანებულია.